1. „To ty”.

Jak mnie głowa napierdziela. Za dużo wypiłam. Skacowana udałam się do kuchni, gdzie siedziała już para. Wzięłam butelkę wody i wypiłam ją duszkiem.

-Kac morderca nie ma serca.- powiedziała Karina i mnie objęła.

-A jak tam noc z tym kolegą, którego wczoraj wyrwałaś? Wiedziałaś, że to kolega Victora i zajęty.- nienawidzę gdy ona z samego rana tak nawija. Zaraz mi głowa pęknie. Pamiętam Igora i niewiele z tej imprezy. Pamiętam jak się do mnie dosiadł i zamówił dla mnie drinka, taniec, pocałunek, potem znowu wróciliśmy do baru. A potem pustka.

-Co się tak zamyśliłaś?- zapytał Vic. Wzruszyłam tylko ramionami i ruszyłam do swojego pokoju. Idąc do mojego azylu przypomniałam sobie resztę imprezy i nocy. To jak wylądowałam z nim w pokoju hotelowym. Matko co ja zrobiłam. Ale muszę przyznać, że mi się bardzo podobało. Nigdy więcej nie pójdę z Kariną na imprezę. Jak ja mogłam się z nim przespać. Leżałam na łóżku, kiedy do mojego pokoju wparowała moja przyjaciółka. Położyła się koło mnie i przez jakiś czas milczałyśmy.

-Co jest?- zapytała. Lubi imprezować, ale zawsze Młoda mnie wysłucha. Zawsze mogę na nią liczyć. Tak jak i ona na mnie. Opowiedziałam jej dotąd jak wyszliśmy z klubu i powiedziałam jej, że poszliśmy na spacer, a potem mnie odprowadził do domu. Skłamałam, bo nie chcę powiedzieć jej, że wylądowałam w łóżku z kolegą jej chłopaka, a do tego z zajętym. Nie ma co. Popatrzyłam na zegarek i była już dziewiąta, czyli za godzinę mam się wstawić w pracy. Tak więc wygoniłam Karę z pomieszczenia i udałam się do mojej łazienki. Wzięłam długi prysznic, ubrałam się, umalowałam i wróciłam do pokoju. Spakowałam do torby najpotrzebniejsze rzeczy i udałam się do kuchni. Victora już nie było. Karina za parę dni wyprowadza się. Postanowiła wyjechać z Victorem. Szkoda, ale zawsze powtarzałam jej, że jak im nie wyjdzie to zawsze może wrócić do mnie. Kocham ją jak siostrę. Przyjaźnimy się od dziecka. Moja mama i jej mama były przyjaciółkami, tak więc zna ją od urodzenia. Jesteśmy ze sobą bardzo zżyte. Zjadłam śniadanie, ubrałam jesienną kurtkę, botki i udałam się na halę. Po 15 minutach byłam na miejscu. Weszłam do środka i od razu udałam się w stronę boiska.

-Cześć wujku.- przywitałam się z bratem mojego ojca. Ojca którego praktycznie nie znam. Zostawił moją mamę niedługo przed moimi narodzinami. Wujek z ciotką bardzo pomagali mojej mamie. Ale moja mama zmarła dwa lata temu i teraz pozostał mi wujek, ciocia i kuzyn i dziadkowie od strony ojca. Bo rodzina mamy się od niej odwróciła, kiedy zaszła w ciąże. Mama miła 18 lat kiedy się urodziłam, a ojciec 19 lat.

-Hej.- uśmiechnął się i mnie przytulił na powitanie.

-To ty.- usłyszałam głos wczoraj poznanego chłopaka. Co on tu robi? Odwróciłam się w jego stronę. Myślałam, że nigdy więcej go nie zobaczę. A jak widzę będę z nim współpracowała.

-Słyszę, że się znacie.- odezwał się stryjaszek.

-Tak.- odpowiedzieliśmy równocześnie. Poczułam się jakoś nieswojo.

-O. Witam piękną przyjaciółkę mojej pięknej dziewczyny.- podszedł do mnie Victor i pocałował w policzek. Ja mu kiedyś naprawdę coś zrobię. Zastanawiam się dlaczego Vic trenuje z nimi jak ma kontrakt z innym klubem. Kara coś mi tam wspominała, ale taka prawda, że jej nie słuchałam.

-Następny. Dowiem się z skąd się znacie.- powiedział wujaszek. Nic nie odpowiedziałam, tylko się do niego uśmiechnęłam.

Zostawiłam ich i udałam się na trybunach. Po chwili usiadł obok mnie Igor.

-Dlaczego uciekłaś?- zapytał.

-A dlaczego miałabym zostać? To co wczoraj między nami zaszło, to był ogromny błąd. To się więcej nie powtórzy. Ma nas łączyć tylko relacja czysto zawodowa.- powiedziałam, on coś tam gadał o wspólnej nocy. O tym, że mu się podobało, że nie chce z tego zrezygnować i tym podobne. To była pomyłka, gdybym się tak nie upiła na pewno by do tego nie doszło. Chodź teraz trudno będzie mi o nim zapomnieć i trudno z nim współpracować. Czy moje życie zawsze musi się tak komplikować? Trening się zaczął, a ja się im przyglądałam. Za parę dni rozpocznie się sezon 2016/2017. Przez głupią noc nie mogę zrezygnować z tego co bardzo kocham robić. A teraz będę mieć dużo roboty po sezonie reprezentacyjnym. Nie wiem czemu, ale nigdy nie przepadałam za siatkówką, ani za żadnym sportem. Takie życie. Po jakimś czasie zobaczyłam jakąś kobietę z dwójką dzieci. Akurat siatkarze mieli chwilową przerwę. Mała dziewczynka pobiegła do Igora i się do niego przytuliła. Nie no spoko. Zajęty, a do tego ma dzieci. 

*****IGOR****

Nina bardzo mi się spodobała. Ta jedna noc z nią była wspaniała. Na hali pojawiła się moja żona. Jeszcze jej tu brakowało. Od dwóch miesięcy jesteśmy w separacji. Odkąd zaszła drugi raz w ciąże nie układało się nam w związku. Zawsze były jakieś kłótnie o byle co. Jak się pogodziliśmy to znowu o coś poszło i tak w kółko. Bardzo kocham swoje dzieci, są najlepszym co mi się w życiu przytrafiło. Mam wspaniałą córkę i syna. Ale z Anną to już nie to co było na początku. Od ponad półtorej roku się kłócimy. W grudniu Sasha skończy rok. Alexandra w lipcu skończyła cztery lata. Moje dzieci są cudowne, moje oczka w głowie. Anna poprosiła mnie o rozmowę, więc żeby nie rozmawiać przy wszystkich udaliśmy się w ustronne miejsce. Przystanęliśmy koło naszej szatni. Jak zawsze moja żona musi mówić, a ja jedynie musiałem ją słuchać. 

5 lat naszego małżeństwa poszło na marne.

-Czy tobie zawsze musi coś nie pasować. Nie mieszkamy ze sobą, a i tak wszystko jest źle. Co z tobą jest nie tak?!- byłem wkurzony.

-Ze mną?! To chyba z tobą! Siatkówka jest dla ciebie ważniejsza, niż ja! Niż nasze życie, nasze dzieci!- teraz to już przesadziła. Praca, pracą. Pasja, pasją. Ale dla mnie rodzina jest najważniejsza. Gdybym nie grał nie mielibyśmy z czego żyć. Na początku cieszyła się ze mną gdy odnosiłem sukcesy, ale potem już nie. Zawsze miała pretensje, że zostawiam ją samą z dziećmi, a ja sobie wyjeżdżam na mecze. Wiedziała co będzie, kiedy się ze mną wiązała. Poznałem ją kiedy grałem w Surgucie. Zakochaliśmy się w sobie, potem się jej oświadczyłem, a pół roku po zaręczynach wzięliśmy ślub. Byliśmy szczęśliwi. Po paru miesiącach Anna zaszła w ciąże i później urodziła się Alexa. Potem dostałem propozycję gry w Zenicie i z niej skorzystałem. Razem podjęliśmy tą decyzję. Zgodziła się bym zagrał w jednym z najlepszych klubów w Rosji, jak i w Europie i na Świecie. A co się z tym wiązało? Wyjazdy, dużo wyjazdów.

-Tak z tobą! Odkąd zaszłaś po raz drugi w ciąże o wszystko masz pretensje i nie chcesz się ze mną kochać. To ma być małżeństwo?! Chyba nie! Mam już naprawdę tego wszystkiego dość! Rozumiem w trakcie ciąży i jakichś czas po urodzeni. Ale nie od ponad pół roku.- byłem wściekły. Moja żona chciała odejść, ale ją zatrzymałem.

-Kocham cię, ale naprawdę mam już tego dość.- powiedziałem już spokojniej. Po chwili ją puściłem. Bez słowa wyszła i udała się po nasze dzieci, a ja wróciłem do treningu. Byłem wściekły, naprawdę wściekły.

*****NINA*****

Poranny trening się właśnie skończył. Teraz czeka mnie zapoznanie się z wszystkimi. Mam czas bo nie mają popołudniowego treningu, tylko dopiero wieczorny. A kiedy skończę z wszystkimi, mam iść na obiad do wujka. Poznawałam każdego po kolei. Wymasowałam ich i na końcu został mi chłopak, którego wczoraj poznałam. Powiedziałam chłopakowi by się położył i zaczęłam go masować. Igor zaczął mówić, a ja go po prostu ignorowałam. Po jakimś czasie skończyłam.

-Nina. Posłuchaj.- powiedział, usiadł i przyciągnął mnie do siebie.

-Czego?! Że przespałam się z żonatym mężczyzną, wnioskując po obrączce na palcu. I który ma dwójkę dzieci. I co mam sobie jeszcze za to pogratulować?!- byłam zła. Na niego, a przede wszystkim na siebie. Za to, że się dałam mu i za to, że naprawdę mi się podobało. Usiadłam obok niego.

-Może gdybym ci prawdę powiedział, to inaczej by się to potoczyło. Ale potrzebowałem kogoś. Przepraszam. Z Anną jestem od dwóch miesięcy w separacji. Nie wyszło nam.- powiedział.

-Aha. Czyli mam rozumieć, że po prostu wykorzystałeś mnie by zaspokoić swoją potrzebę, bo żona ci nie daje. Widać co to o tobie świadczy.- chciałam wstać, ale Igor mnie powstrzymał.

-Na początku może i tak, ale potem mi się spodobało i uważam, że byłaś cudowna. Bardzo mi na tobie zależy.- powiedział i zaczął przybliżać swoją twarz do mojej.

Po chwili złączył nasze usta w jedność. Uległam mu. Po chwili się od siebie odsunęliśmy.- To co? Dasz nam szansę?- zapytał z nadzieją. Nie odpowiedziałam. Nie mam ochoty mieć z nim romansu, chodź bardzo go pragnę.

-Skończyłam, więc czas się pożegnać. To cześć.- powiedziałam i chłopak zaczął się ubierać. Westchnął i wyszedł. Zabrałam swoje rzeczy i udałam się do gabinetu wujka.- Gotowy?- zapytałam kiedy weszłam do środka. Pokiwał głową, odłożył papiery i wstał od biurka. Wyszliśmy z hali i udaliśmy się w stronę samochodu stryja. Zastanawiam się jaki jest powód zaproszenia mnie na rodzinny obiad. Po jakichś 20 minutach byliśmy na miejscu. Wysiedliśmy z auta i udaliśmy się do środka domu.

-Cześć.- przywitałam się z domownikami.

-Witam kuzynkę.- przywitał się ze mną Laurent. Od razu skierowaliśmy się do jadalni. W pomieszczeniu była ciocia i jakiś facet. Stał do mnie tyłem więc go nie rozpoznałam, ale po chwili się odwrócił.

-Cześć, córeczko.- powiedział…

_________________________________________________

Pojawiła się jedynka. :]
Mam nadzieję, że wam się podoba. xD

Czyli teraz zacznę pisać rozdziały na tamte blogi. :)

Jutro zacznę do Jeni.

A do Taylora&Thomasa mam napisany. :D

Na razie nie mam pomysłu na żadnego nowego bloga i pewnie przez jakichś czas nie będę miała. ;P

Dziękuję za komentarze i wyświetlenia. ^_^

To dla mnie dużo znaczy. ❤ 

To tyle. :>

Do następnego. *_*

Pozdrawiam. :*